Się rozkochałam na Twoim punkcie!

Nawet jeżeli przez te dwa dni, które zamiast na nauce spędziłam na Dniach Kasperiańskich zawalę tę poprawę, to nie będę żałować. Bo było cudownie. Podoba mi się ta Miłość, ta radość, ten ciągły uśmiech. Cieszenie się z drobiazgów- z biedronki, ze spadającego liścia, z wiatru, z możliwości zaproszenia balonika na spacer... Cieszenie się z możliwości posiadania marzeń, z muzyki. No i ci wspaniali ludzie. Dla takich chwil warto żyć, naprawdę. Oczywiście, oni znają się od kilku lat, są więc bardzo zgrani, tworzą swoją paczkę. I mimo, że wszyscy są bardzo mili i życzliwie nastawieni, to jednak trudno jest wejść w ich świat. A ja chcę w to wejść. Chcę tym przesiąknąć.

A poprawa już jutro... O tej porze będę już po. Strach się bać. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że ja nie tyle boję się niezaliczonego pozytywizmu, co spotkania z dr C.