Zabrakło mi zielonej herbaty, a ja niestety nie potrafię bez niej funkcjonować. I jak tak teraz o tym pomyślę, to chyba jest to moje jedyne uzależnienie. Zbierałam się godzinę po tę herbatę. I zebrałam się na trzy minuty przed burzą. Zmokłam, ale dla zielonej herbaty było warto.
I tak szłam w tym deszczu. I wdychałam ten cudowny zapach. I było mi dobrze. I zapragnęłam zrobić coś szalonego. Kompletnie zwariowanego. Tańczyć nago w deszczu, albo turlać się po mokrej trawie. Niestety nie starczyło mi odwagi. Zresztą samej to raczej marna przyjemność.
Wróciłam sercem, duszą i całą sobą do Janusza Radka.
Każdy dźwięk wyśpiewane przez niego przyprawia mnie o dreszcze. Wsącza się w najbardziej niedostępne zakamarki mojego ciała. Ideał. Mógły mi nawet abecadło śpiewać, a ja słuchałabym cały dzień. I noc. I następny dzień. I jeszcze, i jeszcze...Pierwszy raz usłyszałam Niech żyje bal w jego wykonaniu. Cudo. Klasa sama w sobie.
Idę dalej się rozpływać.
Może napiszę jakiś sensowny ciąg dalszy do mojego opowiadania. Trzymajcie kciuki.
Zielona herbata jest świetna! Dzięki niej schudłam 15 kilogramów. <3
OdpowiedzUsuńJa kiedyś byłam nocnym markiem... Teraz kładę się przeważnie po północy i śpię średnio do 9-10 i nie zawsze wstaję pełna wigoru. Kiedyś mogłam się kłaść nawet i o 3, a wstawałam wypoczęta o 9. Im człowiek starszy, tym gorzej. ;-)
A propo godziny - dobranoc! :-)
uwielbiam zieloną herbate :)
OdpowiedzUsuńtak dla niej nawet dla deszczu warto
ja tez kiedys byłam artystką i ' tworzyłam ' w noc :)
blog.tenbit.pl/iNdependent